อ้างอิง ของ พงศาวดารเขมร ฉบับนักองค์เอง

  1. ↑ วินัย พงศ์ศรีเพียร. งานเขียนทางประวัติศาสตร์ของเอเชยตะวันออกเฉียงใต้ : กลุ่มประเทศภาคพื้นทวีป. ใน รวมบทความประวัติศาสตร์. ฉบับที่ 16 พ.ศ. 2537. หน้า 161.
  2. ↑ ศานติ ภักดีคำ. (2549) "ความนำ". ใน ประชุมพงศาวดาร ฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม 12 (น. 44). กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์. ISBN 9749528476.
  3. ↑ ศานติ ภักดีคำ. "เอกสารกัมพูชากับการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยา" (PDF).
  4. ↑ ธิบดี บัวคำศรี. "พงศาวดารกัมพูชาที่แปลชำระและที่นิพนธ์เป็นภาษาไทยระหว่าง พ.ศ. 2339–2459 กับหน้าที่ที่มีต่อชนชั้นปกครองไทย (2002)".